Frank Vansimpsen en zijn zus Christel zijn sinds 2010 de trotse zaakvoerders van Sint-Lucie NV, gelegen in het pittoreske Limburgse Lauw. Met een totaal van 7 kwekerijen in een straal van 35 km verspreid over Vlaams-Brabant, Limburg, Waals-Brabant en Luik (meer bepaald te Orsmaal, Hélécine, 2 in Hannuit, Gingelom, Horpmaal en Lauw) kunnen we gerust stellen dat Sint-Lucie zowat het grootste waterkersteeltbedrijf in België is. Momenteel telt Sint-Lucie zo’n 8-9 personeelsleden, waarvan er 5 full-time werken in de kwekerij, 2 deeltijds aan de inpak en 2 deeltijdse chauffeurs.
“Waterkers is niet te verwarren met tuinkers. Meer nog, tuinkers heeft in feite niets te maken met waterkers, want dat is eerder een garnituur die je afsnijdt en op jouw bord legt, terwijl waterkers een echte bussel is waar niets van verloren gaat: van de staartjes kan je soep maken, van de blaadjes kan je sla maken. Het is de gezondste groente ter wereld”, aldus Frank Van Simpsen.
Frank licht het huidige proces toe: “De bussels worden gesneden en vervolgens in een bad gewassen omdat we tamelijk veel problemen hebben met slakjes. Waterkers is immers een product dat in water geteeld wordt. Nadat de bussels gewassen zijn, gaan ze naar de inpak en van daaruit meteen de bestelwagen in. Zodra de bestelwagen vol is, gaat de frigo aan en vertrekt de bestelwagen ’s anderendaags richting klant. De duurtijd tussen het snijden en levering bij de klant is in feite maximaal 1 dag, dus we spreken over een erg kort proces.”
Momenteel levert Sint-Lucie wekelijks zo’n 3.000 bussels aan Colruyt en aan Delhaize zo’n 10.000 bussels waterkers. Daarnaast zijn er wekelijks nog zo’n 4 à 5.000 bussels bestemd voor de export naar Nederland en Luxemburg. “We kunnen dus stellen dat er zo’n 20% bestemd is voor de export en 80% voor het binnenland. Waterkers is ook een seizoensgebonden groente: in de winter verkopen we meer dan in de zomer omdat de meeste mensen het enkel kennen om soep mee te maken. We proberen het natuurlijk zoveel mogelijk te promoten dat je waterkers ook als sla kan eten of er vis- of vleessaus mee kan maken.”
Sint-Lucie verpakt tegenwoordig altijd dezelfde soort bussels van 150 gram, met steeds dezelfde lengte. Voordien kon de lengte van de zakjes al eens variëren, maar aangezien ze nu volop aan het overschakelen zijn naar voorbedrukte flowpack folie, moeten ze voortaan steeds dezelfde lengte hanteren.
De huidige flowpack machine, het model 55 EVO BB van het Italiaanse merk GSP, draait intussen zo’n drietal maanden. “Voordien hadden we ook al een flowpack machine staan van datzelfde merk GSP. Deze heeft maar liefst 15-16 jaar dienst gedaan, dus het was logisch dat we meteen terug aan GSP dachten bij de zoektocht naar een nieuwe machine. Op de vorige stond echter geen printer gemonteerd, waardoor we toen sowieso steeds drie mensen nodig hadden bij het verpakkingsproces: één persoon aan het begin, één persoon die langs de machine stond om het etiket er manueel op te plakken en één persoon aan het einde. Sinds vorige week gebruiken we voorbedrukte folie voor Delhaize en tegen juni is het de bedoeling dat dit voor Colruyt ook het geval is”, vervolgt Frank.
Op die voorbedrukte folie wordt op het voorziene witte vakje de vereiste informatie met een folieprinter, model Dynacode II, van het Duitse merk Carl Valentin geprint. “Voor Delhaize is dat de verpakkingsdatum waar wij dan onze eigen traceerbaarheidscode aan toevoegen. Voor Colruyt moet de houdbaarheidsdatum erop komen (zijnde de oogstdatum + 11 dagen) plus onze traceerbaarheidscode. Voor andere klanten in Luxemburg en Nederland tot slot beperkt de informatie zich tot onze traceerbaarheidscode.”
De dikte van de gebruikte folies kiest Sint-Lucie zelf, maar de ontwerpen krijgen ze aangeleverd door Delhaize en Colruyt, die vanzelfsprekend erg strenge kwaliteitseisen hanteren. Op termijn heeft Sint-Lucie 3 soorten voorbedrukte folie in haar gamma: voor Delhaize, voor Colruyt en voor hun eigen verpakkingen. “We moeten dus iedere keer van folierol wisselen wanneer we van bestelling veranderen. Gelukkig is de flowpack machine erg flexibel in gebruik en neemt het wisselen van de rol folie slechts een tweetal minuten werk in beslag”, zegt Frank tevreden.
Momenteel draait de GSP flowpack verpakkingsmachine aan 35 bussels per minuut. “Ik zou de machine makkelijk nog sneller kunnen zetten maar de persoon die de bussels erop legt, moet natuurlijk nog kunnen volgen”, vult Frank aan, “Vroeger deden we over een pallet van 400 bussels een 20-tal minuten met 3 man. Dankzij de nieuwe flowpack machine kon dat gereduceerd worden tot 13 minuten met 2 man. Een serieuze sprong voorwaarts, want we schakelen een personeelslid minder in.”
Bussels waterkers zijn niet te vergelijken met bijvoorbeeld wafels, die steeds een vaste vorm hebben. “Aan zo’n bussel zit al eens een blaadje los dat terechtkomt tussen de verpakkingsnaad, waardoor we geen mooie verpakking krijgen. Dit komt nu echter veel minder voor dan bij onze vorige flowpack machine omdat we deze keer voor een geïnverteerd model van flowpack gegaan zijn. Dit houdt in dat het product op de folie komt te liggen - wat beter is voor de blaadjes - waarna de las bovenaan de verpakking gebeurt. Bovendien is dit een hygiënischere manier van werken.”
De vorige flowpack machine was afkomstig van een andere leverancier. “We waren echter niet tevreden van hun service en zijn vervolgens op zoek gegaan naar een alternatief voor het onderhoud van die machine”, vervolgt Frank. “Zo zijn we terechtgekomen bij het vroegere Tendeur Universel (NVDR Tendeur werd in 2014 overgenomen door het huidige Presa). We waren qua service zodanig tevreden van Presa dat we zelfs niet gezocht hebben naar alternatieven toen we besloten over te gaan tot de aanschaf van de nieuwe GSP flowpack machine in combinatie met de Carl Valentin flowpack printer. Bovendien was GSP destijds al voordeliger in aankoop dan bijvoorbeeld Duitse alternatieve merken, waardoor de keuze voor Presa snel gemaakt was.”
Sint-Lucie kan de vraag naar waterkers in de winter niet altijd volgen. In januari moeten ze zelfs 3 weken stoppen omdat ze volledig uitverkocht zijn. Frank verduidelijkt: “We hebben in feite geen ‘echte’ concurrenten. We kunnen blijven uitbreiden maar het stopt eens. We kunnen niet alsmaar blijven groeien. Ik zou in de zomer klanten kunnen bijnemen maar ik heb in de winter niet voldoende om hen allemaal te bevoorraden.”
Sint-Lucie beslaat in totaal een oppervlakte van zo’n 5 à 6 hectare waarvan zo’n 2,1 hectare beteelde oppervlakte is, de rest zijn de tussenliggende dijken. Het is voor Frank een toekomstdroom om de huidige dijken om te zetten in betonnen dijken en zo weinig mogelijke dijken te hebben om zoveel mogelijk beteelbare oppervlakte te creëren. En daar dan nog een serre op, want de waterkers groeit niet snel genoeg in de winter.
